Ο Χένρυ Φήλντινγκ (Henry Fielding, 22 Απριλίου 1707 - 8 Οκτωβρίου 1754) ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας, από τους θεμελιωτές του αγγλικού μυθιστορήματος.
Από αριστοκρατική αλλά όχι εύπορη οικογένεια, σπούδασε στο Ήτον, έκανε κοσμική ζωή για λίγο κι ανέβασε ένα θεατρικό του έργο στο Ντρούρυ Λέιν. Για ενάμιση χρόνο μελέτησε τους κλασσικούς στο πανεπιστήμιο του Λέιντεν της Ολλανδίας. Όταν επέστρεψε στο Λονδίνο άρχισε να γράφει θεατρικά έργα προς βιοπορισμόν, σατιρίζοντας την πολιτική κατάσταση της εποχής. Αλλά ο Licencing Act του 1737, που επέβαλε την προληπτική λογοκρισία, έβαλε τέλος στην δραματουργική του σταδιοδρομία.
Το 1734 είχε παντρευτεί και το 1737, μετά τον Licencing Act, άρχισε να σπουδάζει νομικά, ενώ εξέδιδε την τρισεβδομαδιαία εφημερίδα The Champion που την έγραφε σχεδόν μόνος του. Το 1740 πήρε την άδεια δικηγορίας.
Η σατιρική φλέβα του βρήκε διέξοδο στο μυθιστόρημα. Άρχισε παρωδώντας την Παμέλα του Ρίτσαρντσον (Ιστορία του κ. Άντριους) και συνέχισε διευρύνοντας τους στόχους του (Μέγας Αλέξανδρος, Καίσαρ κ.α.) στην Ζωή του Τζόναθαν Ουάιλντ. Το 1744 η γυναίκα του πέθανε και το 1747 ο Φήλντινγκ παντρεύτηκε την καμαριέρα της, αγνοώντας την κατάπληξη της Λονδρέζικης κοινωνίας.
Το 1748, σε ανταμοιβή της δημοσιογραφικής του στάσης έναντι της εξέγερσης των καθολικών Ιακωβιτών, διορίστηκε ειρηνοδίκης στο Λονδίνο. Δεν υπήρχε μισθός, οι διάδικοι πλήρωναν (δηλ. δωροδοκούσαν) τον δικαστή. Παρά το ότι ο Φήλντινγκ ήταν καλύτερος από τους προκατόχους του, χαρακτήριζε τις απολαβές του αυτές ως «τα βρωμερότερα χρήματα επί της γης». Πάντως προσέφερε έργο, καθώς κι ο ετεροθαλής αδελφός του που τον διαδέχθηκε ως ειρηνοδίκης, γιατί οργάνωσαν αστυνομική δύναμη που διέλυσε συμμορίες ληστών και επέβαλε την τάξη.
Το 1749 δημοσίευσε το ονομαστότερο έργο του, τον Τομ Τζόουνς, μια πανοραμική εικόνα της αγγλικής μεσαίας τάξης της υπαίθρου, δοσμένη με πολύ χιούμορ και εκφραστική δύναμη.
Τελευταίο του έργο ήταν η Αμέλια, ένα βιβλίο χωρίς το χιούμορ των προηγουμένων του. Ήταν ένας φόρος τιμής στην πρώτη του γυναίκα, που είχε όπως φαίνεται όλες τις αρετές της ηρωίδας.
Ο Φήλντινγκ έβαλε τις βάσεις του αγγλικού ρεαλιστικού μυθιστορήματος και η επίδρασή του στους μετέπειτα μυθιστοριογράφους ήταν καθοριστική.
http://el.wikipedia.org/wiki/Χένρυ_Φήλντινγκ
Από αριστοκρατική αλλά όχι εύπορη οικογένεια, σπούδασε στο Ήτον, έκανε κοσμική ζωή για λίγο κι ανέβασε ένα θεατρικό του έργο στο Ντρούρυ Λέιν. Για ενάμιση χρόνο μελέτησε τους κλασσικούς στο πανεπιστήμιο του Λέιντεν της Ολλανδίας. Όταν επέστρεψε στο Λονδίνο άρχισε να γράφει θεατρικά έργα προς βιοπορισμόν, σατιρίζοντας την πολιτική κατάσταση της εποχής. Αλλά ο Licencing Act του 1737, που επέβαλε την προληπτική λογοκρισία, έβαλε τέλος στην δραματουργική του σταδιοδρομία.
Το 1734 είχε παντρευτεί και το 1737, μετά τον Licencing Act, άρχισε να σπουδάζει νομικά, ενώ εξέδιδε την τρισεβδομαδιαία εφημερίδα The Champion που την έγραφε σχεδόν μόνος του. Το 1740 πήρε την άδεια δικηγορίας.
Η σατιρική φλέβα του βρήκε διέξοδο στο μυθιστόρημα. Άρχισε παρωδώντας την Παμέλα του Ρίτσαρντσον (Ιστορία του κ. Άντριους) και συνέχισε διευρύνοντας τους στόχους του (Μέγας Αλέξανδρος, Καίσαρ κ.α.) στην Ζωή του Τζόναθαν Ουάιλντ. Το 1744 η γυναίκα του πέθανε και το 1747 ο Φήλντινγκ παντρεύτηκε την καμαριέρα της, αγνοώντας την κατάπληξη της Λονδρέζικης κοινωνίας.
Το 1748, σε ανταμοιβή της δημοσιογραφικής του στάσης έναντι της εξέγερσης των καθολικών Ιακωβιτών, διορίστηκε ειρηνοδίκης στο Λονδίνο. Δεν υπήρχε μισθός, οι διάδικοι πλήρωναν (δηλ. δωροδοκούσαν) τον δικαστή. Παρά το ότι ο Φήλντινγκ ήταν καλύτερος από τους προκατόχους του, χαρακτήριζε τις απολαβές του αυτές ως «τα βρωμερότερα χρήματα επί της γης». Πάντως προσέφερε έργο, καθώς κι ο ετεροθαλής αδελφός του που τον διαδέχθηκε ως ειρηνοδίκης, γιατί οργάνωσαν αστυνομική δύναμη που διέλυσε συμμορίες ληστών και επέβαλε την τάξη.
Το 1749 δημοσίευσε το ονομαστότερο έργο του, τον Τομ Τζόουνς, μια πανοραμική εικόνα της αγγλικής μεσαίας τάξης της υπαίθρου, δοσμένη με πολύ χιούμορ και εκφραστική δύναμη.
Τελευταίο του έργο ήταν η Αμέλια, ένα βιβλίο χωρίς το χιούμορ των προηγουμένων του. Ήταν ένας φόρος τιμής στην πρώτη του γυναίκα, που είχε όπως φαίνεται όλες τις αρετές της ηρωίδας.
Ο Φήλντινγκ έβαλε τις βάσεις του αγγλικού ρεαλιστικού μυθιστορήματος και η επίδρασή του στους μετέπειτα μυθιστοριογράφους ήταν καθοριστική.
http://el.wikipedia.org/wiki/Χένρυ_Φήλντινγκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου