Η Συνθήκη του Μέρσεν ή Μέερσεν, ολοκληρώθηκε στις 8 Αυγούστου 870

Ο διαμοιρασμός μετά τις συνθήκες του Βερντέν και του Προυμ (855).

 

Ο διαμοιρασμός μετά τη Συνθήκη του Μέρσεν (870).

8 Αυγούστου 870 (1151 χρόνια πριν):

Συνθήκη του Μέρσεν: Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο Γερμανικός και ο ετεροθαλής αδελφός του, Κάρολος ο Φαλακρός χωρίζουν τη Μέση Φραγκία σε δύο τμήματα (ανατολική και δυτική).

Η Συνθήκη του Μέρσεν ή Μέερσεν, ολοκληρώθηκε στις 8 Αυγούστου 870, και ήταν αυτή που διαμοίρασε το βασίλειο του Λοθάριου Β΄ στους θείους του Λουδοβίκου του Γερμανικού της Ανατολικής Φραγκίας και του Καρόλου του Φαλακρού της Δυτικής Φραγκίας, τους δύο γιους του Αυτοκράτορα Λουδοβίκου του Ευσεβή. Η Αυτοκρατορία των Καρολιδών του Λουδοβίκου του Ευσεβή, γιου του Καρλομάγνου, είχε αρχικά διαμοιραστεί σε τρία μέρη το 843 με τη Συνθήκη του Βερντέν, όπου ο μεγαλύτερος γιος του Λοθάριος Α΄ είχε πάρει το Αυτοκρατορικό στέμμα και το βασίλειο της Μεσης Φραγκίας, ενώ:

Ο Λουδοβίκος († 876), ο δευτερότοκος γιος, είχε πάρει την Ανατολική Φραγκία (που θα εξελισσόταν στο Βασίλειο της Γερμανίας)

Ο Κάρολος ο Φαλακρός († 877), ο ετεροθαλής αδελφός του, είχε πάρει τη Δυτική Φραγκία (που θα εξελισσόταν στο Βασίλειο της Γαλλίας)

Με το θάνατο του Λαθάριου Α΄ το 855, το βασίλειό του της Μέση Φραγκίας διαμοιράστηκε μεταξύ των γιων του με τη Συνθήκη του Προυμ:

Ο Λουδοβίκος Β΄ († 875), ο μεγαλύτερος γιος, πήρε το αυτοκρατορικό στέμμα και την Ιταλία

Ο Κάρολος († 863) έγινε Βασιλιάς της Προβηγκίας (Κάτω Βουργουνδία και Προβηγκία)

Ο Λοθάριος Β΄ († 869) πήρε την Αυστρασία (το κεντρικό κομμάτι που ήταν ακόμα υπό τον πατέρα του μετά τη συνθήκη του Βερντέν), την Φρισία, και την Άνω Βουργουνδία. Το βασίλειό του κατέληξε να είναι γνωστό ως Lotharii Regnum (Λοθαριγγία)

Ο Λοθάριος Β΄ παραχώρησε τα νοτιοανατολικά εδάφη της Άνω Βουργουνδίας στους αδελφούς του, ενώ ο Κάρολος έλαβε τις επισκοπές του Belley και του Tarentaise το 859, ενώ ο Λουδοβίκος Β΄ της επισκοπές της Γενέυης, Λοζάνης και Σιών την επόμενη χρονιά. Ο Κάρολος έπασχε από επιληψία και πέθανε χωρίς διαδόχους το 863, και το βασίλειό του διαμοιράστηκε στα αδέλφια του. Ο Κάρολος ο Φαλακρός, ο διάδοχός του, έλαβε μόνο την δυτική Κάτω Βουργουνδία (επισκοπές της Λυών, Βιέννης, Βιβαρέ και Ουζέ), εδάφη τα οποία συνόρευαν με την υπό κατοχή του Δυτική Άνω Βουργουνδία, ενώ ο Λουδοβίκος Β΄ έλαβε όλη το υπόλοιπο Βασίλειο της Προβηγκίας (Κάτω Βουργουνδία).

Ο Λοθάριος Β΄ πέθανε το 869 χωρίς νόμιμους κληρονόμους και έτσι ο αδελφός του, Αυτοκράτορας Λουδοβίκος Β΄ της Ιταλίας, ήταν ο κληρονόμος του. Καθώς εκείνη την περίοδο ο Λουδοβίκος πολεμούσε εναντίον του Εμιράτου του Μπάρι, την κληρονομιά του έλαβαν οι θείοι του, Λουδοβίκος ο Γερμανικός και Κάρολος ο Φαλακρός. Ο Κάρολος στέφθηκε στο Μετς την ίδια χρονιά, αλλά αναγκάστηκε από τον αδελφό του να διαμοιράσει την Λοθαριγγία, καθώς και τα εδάφη του Λοθάριου Β΄ που είχε αποκτήσει μετά το θάνατο του Καρόλου της Προβηγκίας, όπως είχαν συμφωνήσει στο Μετς το 868.

Η Συνθήκη του 870 στο Μέρσεν αντικατάστησε εκείνη του 843 στο Βερντέν. Όμως, εκείνη την περίοδο μεγάλα μέρη της Φρισίας ήταν υπό τον έλεγχο των Βίκινγκ, και διαμοιρασμένα μόνο στα χαρτιά. Τα σύνορα ακολουθούσαν περίπου αυτά που όριζαν οι ποταμοί Μόσας, Ourthe, Μοζέλλας, Σον, και Ροδανός. Στα βόρεια, ο Λουδοβίκος έλαβε το μεγαλύτερο μέρος της Αυστρασίας του Λοθάριου, με το ανατολικό μέρος να περιλαμβάνει το Άαχεν και το Μετς, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος της Φρισίας. Αλλά στα νότια, ενώ ο Λουδοβίκος έλαβε το μεγαλύτερο μέρος της Άνω Βουργουνδίας το οποίο είχε κληροδοτηθεί στο Λοθάριο (αφού είχε παραχωρήσει το νότιο μισό στην Ιταλία), ο Κάρολος έλαβε την κληρονομιά του Λοθάριου στην Κάτω Βουργουνδία (περιλαμβανομένης της Λυόν), καθώς και ένα μικρό δυτικό κομμάτι της Άνω Βουργουνδίας (μέρος του Portois και του Varais (μαζί με το Besancon)) – κάτι που του άνοιξε το δρόμο για την Ιταλία. Ο Λουδοβίκος ένωσε όλα αυτά τα νεοαποκτηθέντα εδάφη της κεντρικής Αυστρασίας στο υπό-βασίλειο του γιου του Λουδοβίκου του νεότερου στην ανατολική Αυστρασία, ενώ στον νόθο γιο του Λοθάριου Β΄ Ούγο δόθηκε το Δουκάτο της Αλσατίας.

Ο διακανονισμός της συνθήκης δεν κράτησε παραπάνω από δέκα χρόνια. Με το θάνατο του Λουδοβίκου του Γερμανικού το 876, ο Κάρολος ο Φαλακρός, ως τότε Βασιλιάς της Δυτικής Φραγκίας και Αυτοκράτορας, επιτέθηκε στην ανατολική Λοθαριγγία, αλλά αποκρούστηκε από τον Λουδοβίκο τον νεότερο στη Μάχη του Άντερναχ (876). Κατόπιν, μετά το θάνατο του Καρόλου και τη διαμάχη των διαδόχων του να εδραιώσουν την εξουσία τους στην Δυτική Φραγκία, ο Λουδοβίκος ο Νεότερος εκστράτευσε στην δυτική Λοθαριγγία το 879. Οι εγγονοί του Καρόλου αναγκάστηκαν να παραχωρήσουν στον Λουδοβίκο όλη τη Λοθαριγγία, κάτι που επισφραγίστηκε με τη Συνθήκη του Ριμπεμόν το 880, σύμφωνα με την οποία η Λοθαριγγία έγινε τελικά μέρος της Ανατολικής Φραγκίας.