Φρειδερίκος Μάρρυατ (Frederick Marryat, 10 Ιουλίου 1792 - 9 Αυγούστου 1848)

9 Αυγούστου 1848 (173 χρόνια πριν) πέθανε:

Φρειδερίκος Μάρρυατ Άγγλος ναυτικός και συγγραφέας

Ο Φρειδερίκος Μάρρυατ (Frederick Marryat, 10 Ιουλίου 1792 - 9 Αυγούστου 1848) ήταν Βρετανός αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού και μυθιστοριογράφος, που σήμερα θεωρείται ως ένας από τους πρωτοπόρους στις θαλασσινές ιστορίες.
Η ζωή του

Όταν ήταν μικρό αγόρι στην Αγγλία, ο Φρειδερίκος Μάρρυατ το έσκασε τρεις φορές στα καράβια. Και τις τρεις φορές έγινε αντιληπτός και τον ανάγκασαν να γυρίσει πίσω στο σχολείο του. Το 1806, όταν είχε κλείσει πια τα 14, ο πατέρας του κατάλαβε ότι δεν ωφελούσε σε τίποτα να τον αναγκάζουν να πηγαίνει σχολείο. Έτσι του βρήκε μία θέση σ' ένα πλοίο.

Από το πρώτο του ταξίδι ο Φρειδερίκος απέδειξε ότι ήταν γενναίος και τολμηρός ναυτικός. Έσωσε τη ζωή ενός ναύτη που συνήθιζε να τον κοροϊδεύει. Σ' ένα γράμμα στη μητέρα του έγραψε σχετικά μ' αυτό το γεγονός:

"Από κείνη τη στιγμή αγάπησα τον άνθρωπο όσο δεν είχα αγαπήσει ποτέ άλλο φίλο στη ζωή μου. Με μιας ξέχασα όλο μου το μίσος για τα πειράγματα που μου 'κανε. Του είχα σώσει τη ζωή. Αυτό με γέμιζε ανείπωτη χαρά".

Ένα χρόνο αργότερα, διακρίθηκε για την πράξη στο να σώσει το πλοίο του από έναν τυφώνα. Ο ίδιος χαρακτήρισε αυτή τη στιγμή σαν την πιο κρίσιμη της ζωής του, κι έγραψε ύστερα από χρόνια:

"Τα πανιά είχαν ξεσχιστεί και τα κατάρτια είχαν σπάσει. Η θύελλα μαινόταν τριγύρω μας απειλώντας να καταποντίσει από στιγμή σε στιγμή το καράβι. Η μόνη πιθανή ελπίδα σωτηρίας μας ήταν ν' απαλλαγούμε από τα κομματιασμένα περιττά κατάρτια και πανιά ώστε να μπορέσουμε να μανουβράρουμε το σκάφος πιο άνετα. Ακολουθούμενος από έξι συναδέλφους μου κατορθώσαμε να το πετύχουμε αυτό. Αμέσως έγινε αισθητή η διαφορά. Το πλοίο κινήθηκε πιο ελεύθερα. Μόλις κατεβήκαμε από τις ανεμόσκαλες όλοι μάς υποδέχθηκαν με ξεφωνητά χαράς και, τολμώ να προσθέσω, με δάκρυα ευγνωμοσύνης στα μάτια".

Πάνω από 12 φορές ο Μάρρυατ κατέπληξε τους πάντες με την τόλμη του. Μια φορά πήδηξε από το κατάστρωμα για να σώσει μερικούς ταξιδιώτες που κινδύνευαν να πνιγούν σε μία θάλασσα γεμάτη καρχαρίες. Για το θάρρος του ο Μάρρυατ παρασημοφορήθηκε με χρυσό μετάλλιο.

Το 1820 τοποθετήθηκε στο νησί της Αγίας Ελένης, όπου μαζί με άλλους ανήκε στη φρουρά του εξόριστου Ναπολέοντα. Μετά το θάνατο του Ναπολέοντα, ο Μάρρυατ πήρε μέρος στον πόλεμο κατά της Μπούρμας το 1824, και πάλι διακρίθηκε για τη γενναιότητά του. Από το 1828 έως το 1830, που αποσύρθηκε πια από το ναυτικό, ήταν κυβερνήτης του πλοίου Αριάδνη.

Ο Μάρρυατ υπήρξε ένας από τους πιο διάσημους ναυτικούς της εποχής του αλλά ποτέ δεν πήρε τη θέση που του άρμοζε. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είχε πέσει στη δυσμένεια του βασιλιά, επειδή είχε βγάλει μερικά φυλλάδια που κατηγορούσαν τις αδικίες που διαπράττονταν στ' αγγλικά πλοία.

Από το 1832 μέχρι το 1835 ο Φρειδερίκος Μάρρυατ ήταν εκδότης του περιοδικού Metropolitan Magazine και εκεί εμφανίστηκαν για πρώτη φορά μερικά από τα καλύτερα μυθιστορήματά του[2].

Ακόμα και σαν εκδότης, είχε πολλές περιπέτειες. Εξαιτίας μίας δυσμενούς κριτικής του, μονομάχησε μ' ένα συγγραφέα χωρίς μοιραίο αποτέλεσμα.

Άρχισε να γράφει τον Μικρό Άγριο το 1848 αλλά δεν πρόλαβε να τον τελειώσει. Πέθανε στις 9 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς. Το τελευταίο μέρος του βιβλίου του γράφτηκε πιθανόν από το γιο του, Φρανκ Μάρρυατ[3].