Ο Καθεδρικός του Μιλάνου

 

Ο Καθεδρικός του Μιλάνου

Ο εντυπωσιακός καθεδρικός του Μιλάνου είναι η σημαντικότερη εκκλησία και έδρα του αρχιεπίσκοπου της πόλης ενώ θεωρείται ως μία από της σημαντικότερες εκκλησίες παγκοσμίως. Χρειάστηκε 5 αιώνες για να ολοκληρωθεί η κατασκευή του και ακόμα και σήμερα είναι η 4η μεγαλύτερη εκκλησία στον κόσμο. Το πόσο σημαντικό είναι το σημείο για την πόλη του Μιλάνου είναι εμφανές από την ρυμοτομία του κέντρου της πόλης, με τους δρόμους είτε να ξεκινούν από το σημείο, είτε να το περικυκλώνουν.
Στο παρελθόν βρίσκονταν στο σημείο η βασιλική της πόλης από των 5ο αιώνα, ενώ μια δεύτερη προστέθηκε το 838. Το 1075 όμως οι βασιλικές καταστράφηκαν από μια μία μεγάλη πυρκαγιά. Έτσι το 1386 ο αρχιεπίσκοπος Antonio da Saluzzo ξεκίνησε της εργασίες και με τον ενθουσιασμό για την κατασκευή του νέου καθεδρικού της πόλης να είναι διάχυτος, δεν δυσκολεύτηκε να βρει τους απαραίτητους πόρους. Το 1389 ο Γάλλος μηχανικός Nicolas de Bonaventure έγινε ο υπεύθυνος της κατασκευής και έδωσε στην εκκλησία την έντονη Γοτθική όψη.
Η κατασκευή του νέου καθεδρικού ξεκίνησε με πολλή μεγάλη ταχύτητα και το 1402 ήταν σχεδόν μισοτελειωμένη. Όμως το 1480 η εργασίες σχεδόν πάγωσαν, λόγω έλλειψης πόρων και ιδεών. Το 1500 με 1510 ολοκληρώθηκε η κατασκευή του οκταγωνικού θόλου και το εσωτερικό διακοσμήθηκε με 4 σειρές 15 αγαλμάτων που παρουσιάζουν αγίους και άλλους βιβλικούς χαρακτήρες.
Το επόμενο μεγάλο βήμα στην ιστορία της κατασκευής του καθεδρικού έγινε όταν αρχιεπίσκοπος ανέλαβε ο Carlo Borromeo και το 1571 τοποθέτησε τον Pellegrino Pellegrini ως αρχιμηχανικό. Οι δύο άνδρες θέλησαν να αλλάξουν την μορφή του ναού, καθώς με την Γοτθική κατασκευή του έμοιαζε ως κάτι ξένο. Την εποχή εκείνη η αναγεννησιακή αρχιτεκτονική ήταν συνώνυμο της Ιταλικής. Τελικά ο Pellegrini δεν μπόρεσε πότε να ολοκληρώσει το εξωτερικό με βάση τα σχέδια του, έκανε όμως πολλές αλλαγές στο εσωτερικό του ναού και το 1577 ο αρχιεπίσκοπος καθαγίασε την κατασκευή ως εκκλησία. Η εργασίες συνεχίστηκαν κατά την διάρκεια του 17ου αιώνα, με των αρχιτέκτονα Carlo Buzzi να επιστρέφει στην Γοτθική αρχιτεκτονική και την ολοκλήρωση του πιο χαρακτηριστικού συμβόλου του ναού, της Μικρής Μαντόνας. Το αγαλματάκι αυτό βρίσκεται σε υψος 108.5 μέτρων και λόγο του ύψους του είναι εμφανές από τα περισσότερα σημεία της ευρύτερης περιοχής του κέντρου.
Επειδή το Μιλάνο όμως, συχνά είναι συννεφιασμένο, οι Μιλανέζοι θεωρούν την μέρα καθαρή όταν το αγαλματάκι είναι εμφανές από μια απόσταση. Αυτό που δεν κατάφεραν να πετύχουν πολλοί άνδρες για περίπου 400 χρόνια, το κατάφερε ο Ναπολέοντας σε μόλις επτά χρόνια. Ήταν το 1805 όταν έπρεπε να στεφτεί Βασιλιάς της Ιταλίας και παράγγειλε το εξωτερικό του ναού να τελειώσει άμεσα, όπως και έγινε. Ο Ναοπολέων στέφτηκε βασιλιάς στον καθεδρικό και ως ένα "ευχαριστώ" τοποθετήθηκε και ένα άγαλμα του στην κορυφή μιας από της spires. Μέσα στα επόμενα χρόνια ολοκληρώθηκαν και άλλες λεπτομέρειες αλλά μόλις το 1965, με την τοποθέτηση της τελευταίας πύλης, θεωρείται ως το τέλος μιας μακριάς διαδικασίας της κατασκευής του επιβλητικού αυτού καθεδρικού. Ακόμα και σήμερα όμως κάποια αγάλματα δεν έχουν ολοκληρωθεί.