Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης γεννήθηκε στα Λαγκάδια Αρκαδίας στις 19 Μαΐου 1824 ή 1820 και απεβίωσε στην Αθήνα στις 31 Μαΐου 1905. 'Ηταν νομικός και πολιτικός - βουλευτής - υπουργός σε διάφορες κυβερνήσεις . Υπήρξε πέντε φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Και εν ζωή και μετά θάνατον ήταν δημοφιλής σε μεγάλο ποσοστό του Ελληνικού λαού.
Όμως στον 20 ο αιώνα η υστεροφημία του επλήγη απο τους Φιλελεύθερους και τους Μαρξιστές ιστορικούς που εγκωμίαζαν τον αντίπαλό του Χαρίλαο Τρικούπη.
Οι μεν τον θεωρούσαν λαϊκιστή και δημαγωγό και οι δε οπισθοδρομικό και προκαπιταλιστικό.
Όντως ο Δηλιγιάννης ήταν πιο κοντά σταυς μικροαστούς και στους αγρότες καθώς και στους αυτοαπασχολούμενος και μικροεμπόρους. Επίσης χρεώθηκε σε μεγάλο βαθμό τόν "ατυχή πόλεμο" του 1897 και τις συέπειές στου . Ωστόσο δεν πρέπει να παραβλέπεται η προσπάθειά του για την προστασία των ασθενέστερων οικονομικά πολιτών.
Βιογραφία
Ηταν γόνος σπουδαίας πολιτικής οικογένειας προκρίτων και αρχόντων,και γιος του Πανάγου Δεληγιάννη που ήταν επαναστάτης του '21 και αργότερα υπήρξε έπαρχος Ηλείας και διοικητής Κορίνθου.
Ο παππούς του Ιωάννης Δεληγιάννης, Μωρογιάννης ήταν κοτζαμπάσης όλου του Μωριά επί Τουρκοκρατίας. Ο Αδελφός του Νικόλαος Δηλιγιάννης ήταν ανώτατος δικαστικός επίσης πρόεδρος του Αρείου Πάγου .
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με Άριστα το 1843, αλλά δεν τον ενδιέφερε η δικηγορία, και διορίστηκε στο υπουργείο Εσωτερικών, όπου ανέβηκε πολύ γρήγορα την ιεραρχία, και λόγω του ονόματός του.
Υπήρξε ιδιαίτερος γραμματέας του υπουργού, διευθυντής Προσωπικού και γενικός επιθεωρητής Νομαρχιών . Το 1859, έγινε γενικός γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών 35 ετών.
Το 1862 έγινε πληρεξούσιος της Β΄ Εθνοσυνέλευσης και την ίδια χρονιά βουλευτής, ενώ το 1863 υπουργός Εξωτερικών. Αργότερα υπήρξε υπουργός Οικονομικών, Εσωτερικών και Εκκλησιαστικών (1877 & 1878) σε διάφορες κυβερνήσεις.
Το 1883 αναδείχθηκε αρχηγός του Εθνικού Κόμματος ενώ το 1885 για πρώτη φορά Πρωθυπουργός. Σ αυτό το αξίωμα ανήλθε ακόμη τέσσερις φορές.
Πρωθυπουργός της Ελλάδας διετέλεσε στα εξής διαστήματα
1885-1886,
1890-1892,
1895-1897,
1902-1903
και 1904-1905.
Ως πρωθυπουργός, καλλιέργησε το κλίμα προσδοκίας για επίθεση στην Τουρκία που εκείνη την εποχή κατέρρεε, και για επέκταση των ελληνικών συνόρων προς τη Μακεδονία (τότε έφταναν μέχρι την Θεσσαλία).
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αποκλειστεί η Ελλάδα ναυτικά απο τους συμμάχους. Οταν ξεκίνησε εξωτερικό δανεισμό για να ανταπεξέλθει οικονομικά ο βασιλιάς με άκομψο τρόπο τον καθαίρεσε και ανέλαβε ο Τρικούπης. Τα χρέη ήταν τόσα που το 1893 η Ελλάδα πτώχευσε, με τον Τρικούπη και τον Δηλιγιάννη να κατηγορούν ο ένας τον άλλο.
Η Ελλάδα τελικά μπήκε σε πόλεμο με τους Τούρκους τον Απρίλιο του 1897, ο οποίος όμως είχε κριθεί πριν να αρχίσει.
Η Ελλάδα αναγκάστηκε να δανειστεί για να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις στην Τουρκία και για να γίνει αποδεκτός ο δανεισμός συμφώνησε με τους δανειστές στην αποπληρωμή των χρεών - που το 1893 σταμάτησε να εξυπηρετεί με την τότε πτώχευση - και στο μηχανισμό του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που κράτησε για 81 χρόνια, μέχρι το 1978.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου